Rode
planten in het architectonish aquarium 2 | ||
...Ammannia
gracilis | ||
Ammannia,
een moerasplantengeslacht behorende tot de Familie der Lythraceae of Kattenstaartachtigen
waarvan er tot nu toe twee uitstekend geschikt zijn gebleken voor aquariumcultuur.
Bijde soorten verlangen een zelfde soort behandeling, waarbij A. senegalensis
de gevoeligste is gebleken. In vele gevallen blijven de planten groen of alleen
het topje kleurt oranje, daarna wordt de groei langzamer en de onderste bladeren
worden zwart en vallen af. Oorzaak: o.i. moet die op de eerste plaats gezocht
worden in een tekort aan licht. Maar ook de watersamenstelling speelt een belangrijke
rol. Beide planten stellen een flinke plas licht op prijs terwijl de temperatuur
gerust wat hoger mag zijn. Ze groeien het best in zacht en enigszins zuur water.
In water met een wat hogere KH ( 5 - 8) is de groei weliswaar wat trager, maar
de kleur wordt warmer en intenser. Dat effect kan men in zacht zuur water ook
bereiken door wat schelpengrit aan de wortels in de bodem te doen. De nieuwe stekken
moeten met een scherp mesje op lengte worden gebracht. Direct onder een knoop,
waarbij men moet voorkomen de stengel plat te knijpen. Dit heeft stagnatie van
de groei gedurende langere tijd tot gevolg. Op ruime afstand van elkaar in een
losse bodem van b.v. ongewassen rivierzand plaatsen. Toevoeging van wat turf en
klei is aan te bevelen. Waterkwaliteit geeft voor deze soort geen problemen. Ammannia
gracilis, de reuzen Ammannia, is in Nederland geïntroduceerd door de vliegende
aquariumliefhebber P.J. Bussink, die ze meebracht vanuit Liberia. In de natuur
zouden ze voorkomen als moerasplanten. |
Ammannia senegalensis, de congnacplant is van deze twee aantrekkelijke
planten het langst bekend. Deze soort blijft wat kleiner en tengerder dan de voorgaande
soort. In de beginperiodewas A. senegalensis een zeer populaire aquariumplant
maar zij werd al snel door de later geïmporteerde en volgens sommigen veel
mooiere A. gracilis verdrongen. Maar dat is een kwestie van smaak en ik
veronderstel dat A. senegalensis de concurrentieslag verloren heeft omdat ze even
wat lastiger te verzorgen is. Kenmerkend zijn de blaadjes die twee aan twee kruisgewijs
aan de stengel staan. Vooral de onderste bladeren krullen iets naar binnen en
beneden op een typerende manier. Ook het iets donkerder en naar bruin neigende
rood, waaraan de plant zijn Nederlandse naam ontleent, maken dat hij probleemloos
van de A.gracilis te onderscheiden valt. Evenals Ammannia gracilis
is zij afkomstig uit Afrika. Ze groeit daar submers (onder water), demers (half
onder half boven water) en emers (geheel boven water). Ludwigia glandulosa
is van de drie afgebeelde ludwigiasoorten in aquariumcultuur de moeilijkste.
Alleen in extreem zacht en zuur water komt er wat van terecht. Dat geldt evenzeer
voor Ludwigia arcuata wil je tenminste de uiterst sierlijke en helderrode
planten zoals hier getoond en in mindere mate voor de hybride Ludwigia repens
x L. arcuata. Toch blijft ook hier veel licht en ijzertoevoeging
van belang. Wie aan die eisen voldoet heeft er een goed groeiende en dankbare
plant aan. |